Shkruan: Fadil Shyti

-Betejat do të vazhdojë, deri në fitore s´do të ndalojë!

Të famshmshmet, madhështore beteja,
do të vazhdojnë:
-Gjersa,
BARAZIA,
DREJTËSIA,
SHQIPTARIA,
DO TË FITOJË!…
.
Ajo natë, e pistë, e zezë,
2O Shkurtit 1991,
Kur u rrëzua, monumenti,
i Enver Hoxhës,
-Flamur, për SHQIPTARI!
Shqipërinë e sulmoi,
Neofashizmi, horr dhe gjakësor!…
Shqipërinë, e dogji,
Deshi ta vrau me tradhti!
Korrenti dobësi, demon-kratike,
Dhe, tejet i lig,-Botëror!…
.
Enverin, në beteja e ngriti:
Heroizmi,
Guximi,
Drejtësia!
.
Pas rilindjes, së tij,
Ish-miqtë dinakë të jetës:
.
Ata, që dikur e kishin ngritur gjer në qiell,
Ata, që e kishin duartrokitur,
Në stuhi e diell.
Filluan, ta shajnë,
E ta pështyjnë!
.
Vetëm për INTERESA,
Dhe, për ndonjë post,
A titull “nderi” !…
Ah, sa të poshtra qenkan,
Këto dobësi:
“Njerëzore”:
Marrëzia,
Turpi,
Lakmia!
.
Atë natë kur ra,
Monumenti, për ne:
KRENARI!…
I Komandant, Enverit,
Shqiptarët atdhetarë,
Shqiptaret atdhetare,
Natë më të zezë,
Me turpe-thika,-gjëma!…
.
Pas pesë dekadash,
Kurrë, nuk kishin parë!
Grushtet i shtrëngonin,
Dhe, lotët rrodhën,
-Njerëzisht,
Populli, derdhi lot,
-SHQIPTARISHT!
.
Greminat, ah greminat!
Filluan, lëkundje, plasaritje,
E, pastaj, poret Tokësore.
Thellësisht, filluan të shemben…
.
Me cinizma e lebetitje…
Shqipëria, revizioniste,
Filloi të dalë,-dalëngadalë,
Nga fushëbetejat e Barazisë,
Nga fushëbetejat e Drejtësisë,
Nga fushëbetejat e Nderit!…
Dhe, të Shqiptarisë, të NJERËZISË!
.
O, sa tragjedi e vuajtje,
Këto vite kemi parë!
Filluan të rrënohen, Kalatë,
Filluan të rrënohen, Kombinatet,
Filluan të rrënohen Fabrikat,
Filluan të ri-zgjohen Hienat,
Filluan të rrënohen, e të poshtërohen,
Përmendoret, për heronj e heriona.
.
Ata, që dikur gjakun e derdhën rrëke,
Filuan të “zvetënohen”, “tjetërsohen”,
Kujtimet,-përmbys të trajtohen memoriet!…
Breznitë e mashtruara, nga babëzitë.
.
Filluan të shajnë,
e t´i përbuzin…,
Liderucët, galucët, llaskucët, përballë turmave.
.
Të pacipë, shtazërisht, krejt pa fre!…
Me veprimtari,-kundër-ATDHE-Shqipëri.
Me të gjitha të ligat!…
.
Filluan të digjen malet,
Filluan të djerrohen fushat,
Filluan të rrënohen brezaret,
Filluan të thahen ujëvaret!
.
O sa tmerr!…
Filluan të “rrënohen” idealet,
Nga renegatë pusa,
nga renegate puse!
.
Tejet -të pacipë!…
Filloi të përçahet…
E, të mashtrohet,
Klasa punëtore,
Filloi të ikte,
Të tjetërsohej,
Drejt qyteteve, “moderne”!…
.
-E mjera fshatarësia…
Filloi të “harrohej”,
Të nënçmohej,-puna,
Filloi të ri-zgjohej feudalizmi…
.
Dhe, mori turre, bajraktarizmi mesjetar,
Me kokëderrat,
“E rinj” bejlerë, agallarë, pashallarë.
.
Duke u prirë, Salo Babëzia Trutharë!…
Mbi popullin e pambrojtur,
Filloi të rritej dhuna-kërdia:
Në furtuna!…
.
Turpet dhe krimet,
Pikët e sukseseve,
Pikët e fitoreve,
I kapën humbjet,
I kapën kapitullimet!…
.
Deti filloi të skuqej,
E, të avullohej,
E, të nxihej,
Me lot,-rrëke,
mërgim gjaku!
.
Tokat djerrina, më nuk jepnin drithëra…?!!!
Ah!…
Me varre, si humnerë,
Me këneta, po shndërrohej!
.
Atë natë, që ra përtokë,
Monumenti i Bacë Enverit,
Atje, u dëgjuan valle djajsh me hare!…
.
Zhurmonte Tirana neofashiste,
Si shpendkeqe e madhe!
.
Qeshën, Musolini dhe Hitleri,
Me fytyrat e ndyra,
të përgjakura…
U gëzuan e festuan ,
Nën varre: Titoja, Gjilasi e Rankoviqi.
.
Se, në Tiranën e Kuqe,
Do të vinin në pushtet:
Renegati,
Lypsari,
Kusari,
Dhe, lloj-lloj, soj, sorollopi, Viçi e Hiçi!…
.
U zgërdhinë të dehur,
të shëmtuar!…
Ngritën dolli:
Dhe, pinjollët e tyre,
O, sa -faqezi,
Dhe, pinjollet e tyre,
Tejet, të përdalura,
faqezeza!…
.
Atdheun e mori lumi,
E përpiu lubi,-stuhia,
E përpiu ,-si mos më keq,
Mashtruesja, mallkuesja,
Ndryshime Zeza!…
.
Pa shiheni!…
Tani, spurdhjakë,
E, spurdhjake,
Dinakë e dinake!
Fituan e po fitojnë,
Lekë miliona dhe pushtet…
.
E shkatërruan,-ardhmërinë,
E, varfëruan, e dobësuan, mashtruan,
Me feud-kapitalizëm,
Atdhe, komb e shtet!…
.
E, u bënë lypsarë,
Servilë, katilë e qyqarë,
-Kudo me valixhet-strajca,
Shqiptarë e shqiptare:
Në këtë Kohë Vrastare,
Si plaçkat i hodhën,
-Nëpër botë!…
.
Për “aleatët” e Shqipërisë,
I M P E R I A L I S T Ë,
Për “pesë aspra” ,
Për pak, euro e dollarë,
I shesin shpirtrat e tyre…
.
Si banditë, -e, si lavire!…
Këta derëzi ,
E, këto derëzeza:
Me tmerre e sherre,-pambarim,
Vajtojnë, nënat shamizeza!…
.
Heu, kjo lukuni hata:
Gjithçka, për veten, mund të bëjnë,
Gjithçka,-edhe, mund të kenë…
.
Po, kurrë demokratë,
E, demokrate,
Po, kurrë, shqiptarë
E, shqiptare,
ATDHETARË ,
E, ATDHETARE,
Nuk ishin, s’ janë,
As, kurrë nuk mund të jenë!…
20 shkurt, 2013
.
VËSHTRIM!
.
Sa herë të vështroj,
“Prej së largu nga afër”!…
Sikur qiellin e pushtoj,-e ledhatoj,
.
Me gjithë ato, yje zjarr-mije,
Ty, më ngrohë,
e më sosë…,
Më shumë se Dielli…
Përherë më dehë, si vera,
Zemra ime,
-gjuhë jote e pastër!…
.
Sa herë të vështroj me dashuri,
Gjithnjë, më e bukur,- gjithnjë…
-Më thellë, në zemrën time,
E ke strehimin ty!…
Më 13 maj, 2013
.
ERDHËN E IKËN!
.
Në trojet tua, Shqipëri Etnike,
Erdhën dhe ikën…,
Pushtues, vrasës, shkatërrues!…
.
Numëroheshin, me dhjetëra gjuhësh,
Zezoheshin, me dhjetëra, laramanë flamujsh,
Pasqyroheshin, kamufloheshin engjëj,
Me dhjetëra kultura “gjentelmene”!…
.
Kishin gjuhë dhelpëroshe,
Këmbë “të bardha” ujqërishte,
E, sollën mijëra sherre,
E tmerre, katrahurash!…
.
Përballë tyre, heroikisht,
Kurdoherë, u ngrit një popull!
Me gjuhën, rrënjë-lashtësi,
Me një Flamur Kuqezi!
.
Në beteja, shkroi e epope, në histori,
Për kohë të re.
Pa i numëruar, forcat helmuese.
.
Pa i dëgjuar, pinjollët e tyre,
Shqipfolësit,-me ide turpëruese,
Me ide, gjakpirëse gjarpëruese…
.
Që i vërsuleshin,-e po i vërsulen
Edhe sot e mot, -rreth e rrotull !….
Më 17 dhjetor, 2013