Shpalime
Si ka mundësi të mohohet lashtësi dhe autoktonia e shqiptarëve të lashtë në Gadishullin Ilirik dhe Evropë, kur edhe emrat e deteve të Mesdheut mbajnë emra deri në ditët e sotme me prejardhje, kuptim dhe shpjegim të plotë në gjuhën shqipe, sipas emrave të popujve dhe fiseve të lashtë pellazgë, ilirë, dardanë, etruskë: Deti Mediteran (i Medëve), Deti Tyren (i Tirenëve), Deti Adriatik (i Adrianëve), Deti Ligurian (i Ligurëve), Deti Jon (i Jonëve) etj.
(1 janar 2024)
Ja se çfarë thonë studiuesit e derisotëm për emrin Ligur-ia:
Etimologjia
Emri Liguri-a është para latinishtes dhe është me origjinë të paqartë*. Mbiemrat latinë Ligusticum (si në Mare Ligusticum) dhe Liguscus zbulojnë rrënjën origjinale të emrit, ligusc: në emrin latin -sc- u shkurtua në -s-, dhe më vonë u kthye në -r- i Liguria, sipas rotacizmit. Krahaso greqishten e vjetër: λίγυς, romanizuar: Lígus, lit. ‘një ligurian, një person nga Liguria’ prej nga vjen Ligustikḗ ( λιγυστική) përkthe: emri i vendit Liguria. Emri rrjedh nga populli i lashtë Ligurët, megjithëse territori i këtij populli ishte shumë më i madh se rajoni aktual administrativ; ai përfshinte të gjithë Italinë Veriperëndimore në jug deri në lumin Po dhe Francën juglindore.
Disa studiues shohin një lidhje të mundshme me gjuhët e vjetra evropiane, pasi formanti -sc- (-sk-) është gjithashtu i pranishëm në emra si Etruskisht, Euskadi (endonimi i baskëve) dhe Gaskon.
Meqenëse këto janë të gjitha rajone bregdetare, formati i përbashkët mund të lidhet me një prejardhje të përbashkët nga popujt para evropianë, detarë, dhe/ose përkatësisht familjet hipotetike të gjuhëve tirsenike dhe vaskonike. Megjithatë, ky argument është i pamjaftueshëm nga fakti se emri etrusk është një ekzonim relativisht i vonë dhe endonimi përkatës, i përdorur nga vetë etruskët, ishte Rasenna ose Raśna. (Në greqisht kjo ndryshoi në Tursēnoi dhe Tyrrēnoi; në latinisht u bë Etruria dhe Tuscia, prej nga vjen emri i Toscana ose Toskana moderne).