‘Gegërishtja nuk është dialekt i asnjë gjuhe, përfshi Shqipen. Gegërishtja është gjuha ma e vjetër e kontinentit e për fat të mirë flitet edhe sot e kësaj ditë, ashtë një minierë florini për gjuhëtart (shkencetart).

Nuk di a egziston një gjuhë tjetër e gjallë, që pasqyron në mënyrën më besnikë të mundshme vjetërsinë e saj. Problemi i Gegërishtes dhe lashtsis saj, duhet t’ jetë normalisht objektivi i parë i ghuhësisë shkencorë dhe gjuhëtarëve shkenctarë të akademisë Shqiptare. Gëgërishtja ma shumë se asgja tjetër tregon rrajët tona si etnogjenezë e autoktoni në Ballkan.

Shum fjalë të Greqishtes klasike shpjegojnë kjartë në Gegërishte.: Ktu kena dy shpjegime: ose ndonjë malsor Shqiptar i para 2800 vjetsh ka shkru “Iliadën” e “Odisenë”, ose vetë Homeri ka folè një gjuhë që giet me Gegërishten e sotme si të ishin dhambt t e dy ingranazheve që rrotullohen super njeni tjetrit harmonikisht, si të ishin pjesë e një sistemi gjuhësor shumë përpara tyne, e të dy: edhe malsori Shqiptar i Veriut edhe

Homeri, flasin identikisht të njëjtën gjuhë, pavarsisht nga distanca kohore që i ndan, dhe huazimet e paevitueshme, dhe në rastin konkret të papërfillshme që mund të kenë ndodh.”