Vidio-teksti 3,5 min.
Lexoj teksitn IA
Lexim e degjim të këndshem !
_______
Në zanafillën e kohës,dhe në agun e parë,
kur toka ende s’quhej tokë,
dhe qielli s’kish filluar të ndriçonte,
u dëgjua një zë.
Jo klithmë, as pëshpëritje…
por një zë që ngjante me kujtesën e vetë Zotit.
Dhe ai zë foli shqip.
–
Kur drita s’kish zënë akoma emër,
një zë u çel në pafundësi…
Ky ishte tingulli,
dhe tingulli foli shqip.
–
Nëpër thellësitë e kohës,
kur gurët s’kishin emër
dhe lumenjtë rridhnin të pa pagëzuar,
ishte fjala shqipe ajo që i pagëzoi.
–
Ajo nuk ishte veçse një gjuhë.
Ishte frymëmarrja e universit,
që merrte trajtë fjale.
Ishte ndezja e mendjes njerëzore,
–
Fjala shqipe nuk është krijuar,
por është lindur me njeriun e parë.
që pa qiellin dhe pyeti veten:
“Kush jam?”
Në çdo tingull të saj,
fle një epokë,
në çdo fjalë të saj,
rreh një zemër,
që s’pushon së kujtuari.
–
Ajo nuk u shpik,
ajo erdhi me rrufetë dhe yjet,
me hapat e parë,
mbi baltën e historisë.
Ajo është si një vetëtimë,
që ndan terrin në dysh.
Ajo s’ka lindur nga goja e popujve
ajo i lindi vetë ata.
–
Është një gjuhë,
që i ka folur lisave dhe yjeve,
Është një urë mes tokës dhe qiellit,
para se të mesohej nga njerëzit.,
është gjuhë që s’e tret,
as koha, as zhbërja.
Sepse ajo nuk i bindet vdekjes,
ajo është vetë amshimi.
–
Ajo u skalit në gur,
në krahet e shpendëvë të parë,
që s’dinë të rrahin krahët,
po nuk i dëgjoi shqip, mali.
–
Është gjuhë që i flet vetë natyrës,
dhe e kupton njësoj,
si nata ashtu dhe dita.
–
Ajo s’është veç një gjuhë,
por një kujtesë hyjnore,
e ngjizur në gjak e kockë,
një zë i parë që s’pranoi të heshtë,
kur u ndërtuan perandori mbi heshtjen.
–
Ajo është gjuhë që s’tregohet,
por përjetohet
si dridhma e shpirtit,
kur dëgjon nënën,
të të thërrasë për herë të parë.
–
Shqipja është drithërima e lashtësisë
në mishin e sotëm të Europës.
Ajo nuk vjen nga historia;
ajo është historia vetë.
–
Jo më e vjetra ngaqë u ruajt,
por më e ruajtura,
sepse është më e vjetra.
–
Është dridhërima hyjnore e lashtësisë,
e ngjizur në gjak, në dhe,
në erën që përkëdhel malet tona.
–
Zëri i saj endet në erën e luleve,
në ujin e burimeve,
në melodinë e cicerimes së zogjve
në heshtjen e gurëve që flasin vetëm shqip.
–
Kur gjuha e Perëndisë u fshi nga pllakat e orakuve
shqipja e ruajt në melodinë e këngës,
në ritmin e vallës,
në vajin e vdejkes ,
në gurin e pavdeksisë.
–
Ajo u bë vajë nuseje,
kushtrim lufte,
psherëtimë fëmijë,
lutje plaku në fund të jetes.
–
U bë flamur univesal kuq e zi,
me ngjyrën e shpirtit,
dhe sakrificen hynnorë të kombit.
–
Është zëri që rri në zemër,
kur njeriu nuk flet më,
është britma që çan qiejt,
kur të vdekurit kujtohen.
–
Në çdo fjalë shqipe,
fle një mal,
një lis,
një rrufe,
një ninullë e lashtë që përkund botën.
–
Dhe kur kontinentet lëvizën,
ajo mbeti-si shtylla e rrufesë në mes të stuhisë.
–
Kush e dëgjon, zgjohet.
Kush e kupton, dridhet.
Sepse shqipja nuk flet,
por kujton.
–
Shqipja nuk është gjuhë që përkthehet,
Ajo është gjuhë që zbulon.
Zbulon të shkuarën e njerëzimit,
kujtesën e fjalës së parë,
fisin e humbur të dritës.
–
Është më e vjetra,
jo se është ruajtur,
por se vetë ajo ruan çdo gjë.
Shqipja përjetohet.
Është zëri i fëmijës që thërret nënën
–
Është kujtesa që s’vdes.
Është hapi i parë i qytetërimit…
Dhe britma që s’u shua kurrë,
edhe kur të tjerët heshtën.
–
Ajo është gjuha,
që nuk pyet për kohë,
sepse është vetë koha,
që flet në të.
–
Dhe kur kontinentet u ndanë…
kur alfabetet u shkruan,
Shqipja mbeti,
si trungu i një lisi në mes të stuhisë.
–
Prandaj, kur flasim shqip,
nuk jemi vetëm shqiptarë:
Jemi bij të fjalës,
kujdestarë të së parës dritë,
zëri që nuk u zhduk dot,
as nga flakët,
as nga pushtimet,
as nga harresa.
–
Ndaj, kur shqipja flet,
nuk flet vetëm një popull.
Flet kujtesa e Europës,
flet rënkimi i Trojës,
flet shpirti i Dodonës.
–
Flet një e vërtetë që shumë duan ta harrojnë,
por që vazhdon të trokasë nëpër shekuj,
si një kambanë e me tinguj të pashuar.
–
Sepse gjuha shqipe është zëri që nuk vdiq kurrë.
Në një botë që vrapon drejt harresës,
shqipja qëndron si një orakull i lashtë
që flet pak, por thotë shumë.
______
07 Maj 2025
Shënim:
Redaksia, diplomacia. dk nuk e merr përgjegjësinë për pikëpamjet e autorit në shkrimin e botuar!
Respekt!