Oslo
Në rolin e një profesori të shkencave politike, përdorimi i gjuhës dhe diskursit publik bart një përgjegjësi të madhe. Gjuha e përdorur nga akademikët ndikon jo vetëm në perceptimin e opinionit publik, por edhe në nivelin e diskutimit dhe kulturës politike në një shoqëri. Duke u bazuar në deklaratën e fundit të publikuar, është e qartë se diskursi ka devijuar nga standardet që priten nga një individ me përgatitje të lartë akademike.
Së pari, përdorimi i termave të tillë si “Kraleve dhe Mali i Zi” në një mënyrë potencialisht ironike apo përçmuese krijon një atmosferë polarizuese dhe denigruese. Një profesor i shkencave politike duhet të jetë model për qasjen e argumentuar dhe të bazuar në fakte, duke shmangur çdo aludim që mund të perceptohet si fyes ose nxitës për tensione etnike, politike apo sociale.
Së dyti, retorika e tillë shpesh perceptohet si populiste dhe jo e denjë për nivelin akademik që duhet të mishërojë një profesor. Në vend të krijimit të një narrative që pasqyron kompleksitetin e realiteteve politike, një gjuhë e thjeshtuar dhe hiperbolike dëmton seriozitetin e debatit publik dhe ndikon negativisht në besimin që qytetarët kanë te institucionet akademike dhe politikanët.
Pavarësisht këtij profili të pasur akademik, përfshirë doktoraturën në marrëdhënie ndërkombëtare dhe diplomaci në Universitetin e Zares, përdorimi i një gjuhe të tillë populiste është në kundërshtim të hapur me parimet që ky nivel edukimi dhe ekspertize kërkon. Me një diplomë nga institucione të njohura ndërkombëtare si Universiteti i Salzburgut dhe Universiteti i Grazit, si dhe me një fokus në diplomaci dhe integrime evropiane, pritet që një akademik i tillë të reflektojë maturi, profesionalizëm dhe një qasje që promovon dialogun dhe mirëkuptimin.
Në vend të përdorimit të një gjuhe polarizuese, ai duhet të shërbejë si model për debat konstruktiv, duke kontribuar në një diskurs publik që pasqyron thellësinë e edukimit të tij. Fatkeqësisht, shprehjet e tilla nuk i bëjnë nder as karrierës së tij dhe as angazhimit akademik që ai përfaqëson. Përkundrazi, ato mund të dëmtojnë integritetin e tij profesional dhe të përforcojnë perceptimin negativ ndaj akademikëve që përfshihen në debatet politike.
Një doktor shkence, veçanërisht me përvojë në diplomaci dhe marrëdhënie ndërkombëtare, duhet të përfaqësojë jo vetëm ekspertizë teknike, por edhe një qasje diplomatike në komunikim. Gjuha e përdorur nga një profesor i shkencave politike nuk është vetëm pasqyrim i qëndrimit të tij personal, por gjithashtu përfaqëson dhe ndikimin që një figurë akademike ka në shoqëri. Prandaj, është imperative që profesorët të jenë shembull për etikë dhe profesionalizëm në çdo aspekt të fjalës dhe veprimit të tyre publik. Diskutimi i temave politike dhe sociale, sado i ndërlikuar të jetë, duhet të trajtohet me qasje që respekton vlerat e dialogut demokratik dhe unitetit shoqëror.