Në këtë ditë, kur mendimet tona lidhen fort me atdheun e shtrenjtë, dua t’ju përshëndes nga zemra me ndjenjat më të thella të dashurisë dhe krenarisë për tokën ku kemi lindur. Kjo tokë, e larë me gjak e djersë nga breza të tërë, na thërret gjithmonë me zërin e saj të lashtë dhe të fuqishëm – zërin e lirisë, të krenarisë, të pavdekësisë shqiptare.
Në çdo hap që hedhim mbi këtë dhe të shenjtë, ndjejmë se jemi trashëgimtarë të një historie të lavdishme, të një flamuri që valon krenar mbi male e fusha, të një kombi që ka luftuar gjithmonë për liri e dinjitet. Shqipëria është gjaku ynë, është fryma jonë, është esenca e ekzistencës sonë. Në çdo zemër shqiptare duhet të digjet përherë flaka e atdhedashurisë, një flakë që nuk shuhet kurrë, as në ditët më të vështira.
Sot, më shumë se kurrë, kemi nevojë të qëndrojmë të bashkuar dhe të forcojmë identitetin tonë, duke ruajtur vlerat e gjuhës, kulturës dhe traditave tona të mrekullueshme. Të jemi krenarë për atë që jemi, për rrënjët tona të forta dhe për historinë që na ka bërë të pamposhtur. Le të jetë e ardhmja jonë po aq e ndritur sa e kaluara jonë heroike, dhe ta përhapim gjithmonë me krenari emrin shqiptar në çdo cep të botës.
Në këtë udhë të ndritur, le të qëndrojmë si malet tona – të fortë, të pathyeshëm dhe me shpirtin plot atdhedashuri. Të ecim përpara me besim të plotë se e ardhmja jonë do të jetë aq e lavdishme sa e kaluara që na frymëzon.
Përpara, për Shqipërinë tonë të dashur! Lavdi flamurit kuq e zi dhe shqiptarëve të bashkuar kudo që janë!
Me krenari dhe dashuri të përjetshme për atdheun,