INTERVISTË PËR GAZETËN EPOKA E RE (PJESA 2)

Intervistë me Xhemil Z

Veprimtar i çështjes kombëtare në diasporë

Zeqiri: Na ka mbajtur gjallë Shqipëria e Enver Hoxhës
Kur ishte Arbër Xhaferi në opozitë ishte Arbër Xhaferi, dhe kur u fut në pozitë u bë Arbër Xhaferson; Shqiptarët në Mal të Zi nuk do të kenë asfarë të drejte; Albin Kurti dhe Lëvizja VETËVENDOSJE! janë duke ia çjerrë maskat UNMIK-ut
Partia Demokratike Shqiptare tani ka kuadër më të fortë, e them edhe njëherë, shpresoj te Bardhyl Mahmuti. I vetmi njeri që ka një sens politik dhe që ka mundësi të bëjë ndryshime në këtë parti. Se sa do të jetë Partia Demokratike Shqiptare parti demokratike shqiptare, e tregoi veten edhe gjatë luftës dhe kur ishte në pushtet. Unë e kam thënë, kur ishte Arbër Xhaferi në opozitë ishte Arbër Xhaferi, dhe kur u fut në pozitë u bë Arbër Xhaferson, filloi të shoh problemin shqiptar me syze angleze, syze perëndimore, kështu thotë në pjesën e dytë të intervistës për “Epokën e re”, veprimtari tetovar me qëndrim në Danimarkë, Xhemil Zeqiri.
Kam një shpresë te Bardhyl Mahmuti

EPOKA E RE:
z.Zeqiri, kthehemi edhe njëherë në Maqedoni. Atje u bë një luftë në vitin 2001 dhe patëm nënshkrimin e një marrëveshjeje në Ohër ndërmjet shqiptarëve dhe maqedonasve. Çka fituan shqiptarët nga ajo luftë, dhe, a fituan atë që mund ta fitonin?

Zeqiri:
Marrëveshjen e Ohrit në një rast unë e kam quajtur “marrëveshje e vorrit”. Sepse, më tepër ushtarë të ish-Ushtrisë Çlirimtare Kombëtare janë vrarë pas asaj marrëveshjeje sesa gjatë luftës. E përmenda më herët Abdylhalim Kasamin. Abdylhalim Kasami përhapte ide se “tani NATO do ta njohë Ushtrinë Çlirimtare Kombëtare si ushtri legjitime në Maqedoni dhe ka pak gjasa të njihet ushtria maqedonase”. Do të thotë manipulonte me çdo kusht para njerëzve. Fundi i fundit unë kam kërkuar edhe nga shtabi i tyre që ky njeri të dalë dhe të deklarojë se çka ka bërë si zëdhënës politik gjatë asaj kohe sa ishte në Skandinavi. “Nul mig xhufkë” ishte rezultati i tij. Nuk ka dhënë asnjë intervistë, e edhe sot e këtë ditë nuk është i gatshëm të japë intervistë. Dhe sot rezultati është i tillë: fitojnë BDI-ja dhe VMRO-DPMNE-ja, që ishin opozitë gjatë luftës, dhe tani BDI-ja mundohet me çdo kusht të mbrojë karrigen e vet. Do të thotë, atyre nuk iu intereson se si do të ecë procesi për shqiptarët. Kjo vlen edhe për PDSH-në. Për PDSH-në kam një fije shpresë te Bardhyl Mahmuti, i cili është inkuadruar në këtë parti, dhe mbes me shpresë të madhe se ai do të bëjë disa ndryshime aty dhe kjo parti do të gjejë rrugën dhe do të definojë politikën e vet për popullin në ato troje.

EPOKA E RE:
Përmendët zgjedhjet e fundit në Maqedoni dhe fituesit e tyre. A ishte i pritshëm për ju ky rezultat?

Zeqiri:
Para zgjedhjeve më pyesnin shokët se kush do të fitojë, dhe unë iu thosha se do të fitojnë maqedonasit. Pavarësisht se kush do të fitojë, shqiptarët janë vetëm shërbëtorë të institucioneve sllave. Nuk ka asgjë, Marrëveshja e Ohrit nuk është realizuar as 3 për qind. Nëse e marrim me përqindje, kërkesat reale të luftëtarëve të lirisë me Marrëveshjen e Ohrit u realizuan në letër 25 për qind, ndërkaq më vonë, ish-presidenti maqedonas, Boris Trajkovski, bëri ndryshime. Pasi i çarmatosi UÇK-ja maqedonasit bënë një lloj referendumi se a pajtohet populli apo jo, iu jep apo nuk iu jep besimin politikanëve që nënshkruan marrëveshjen e Ohrit. Dhe kur Trajkovski e gjysmoi këtë, shqiptarët dolën njëjtë sikur turqit, romët e bullgarët në Maqedoni. Do të thotë shqiptarët me 30-40 për qind u barazuan me pakicat 2-3 për qind. Partitë politike shqiptare, BDI-ja dhe PDSH-ja e pranuan një lojë të tillë. Dhe sot as 3 për qind nuk është realizuar ajo marrëveshje, nuk ka asgjë, gjithçka ka ngelur. Burgjet në Maqedoni janë përplot me ushtarë çlirimtarë, unë për veten time u frikësova të shkoj në Maqedoni.
Kur folëm për të drejtat, shqiptarët atje kanë të drejtë vetëm të shahen dhe të vriten mes vete por jo të drejtohen kundër shovinizmit dhe nacionalizmit maqedon. Kanë të drejtë vetëm mes vete të ngatërrohen. Ka pasur edhe gjakderdhje gjatë fushatës elektorale.
Kur ishte Arbër Xhaferi në opozitë ishte Arbër Xhaferi, dhe kur u fut në pozitë u bë Arbër Xhaferson

EPOKA E RE:
Ende po vazhdon lufta e partive shqiptare për pushtet atje. Secila parti, si BDI-ja ashtu edhe PDSH-ja duan të jenë pjesë e pushtetit, por jo të dyja së bashku. Cilën parti shqiptare e shihni në qeverinë e re të Maqedonisë?

Zeqiri:
Ç’është e vërteta nuk e kam ndjekur procesin e këtyre zgjedhjeve, duke e parë se këto dy parti luftojnë vetëm për pushtet dhe nuk iu intereson interesi i popullit. Partia Demokratike Shqiptare tani ka kuadër më të fortë, e them edhe njëherë, shpresoj te Bardhyl Mahmuti. I vetmi njeri që ka një sens politik dhe që ka mundësi të bëjë ndryshime në këtë parti. Se sa do të jetë Partia Demokratike Shqiptare parti demokratike shqiptare, e tregoi veten edhe gjatë luftës dhe kur ishte në pushtet. Unë e kam thënë, kur ishte Arbër Xhaferi në opozitë ishte Arbër Xhaferi, dhe kur u fut në pozitë u bë Arbër Xhaferson, filloi të shohë problemin shqiptar me syze angleze, syze perëndimore. Dhe, mbes me shpresë te Bardhyl Mahmuti që të bëjë ndryshime në këtë parti, dhe shpresa është që kjo parti të bëjë ndryshime. Ndërsa te BDI-ja nuk kam asnjëfarë shprese.

EPOKA E RE:
A mendoni se kjo lojë e koalicioneve ua ul shqiptarëve “pazarin” e pjesëmarrjes në pushtet?

Zeqiri:
Natyrisht. Ja e patë, tani Bashkësia Ndërkombëtare tha se të dyja partitë shqiptare duhet të jenë në pozitë. Atëherë kush do të jetë opozitë për shqiptarët? Populli do të jetë në opozitë, ndërsa këto të dyja do të jenë në luftë kundër popullit.
Shqiptarët në Mal të Zi nuk do të kenë asfarë të drejte

EPOKA E RE:
z.Zeqiri, kalojmë tek një vend yni fqinj, Mali i Zi. Ai me votat e shqiptarëve ka fituar pavarësinë para pak muajsh. Cili është komenti juaj?

Zeqiri:
Folëm për Maqedoninë, tani flasim edhe për Malin e Zi. Maqedonia është krijuar si republikë e dytë serbe në Ballkan. Dhe, Mali i Zi është republikë serbe, de fakto. Janë aleatë shpirtërorë të nacional-shovinizmit serbisk ndaj shqiptarëve, dhe në njëqind vitet e fundit Mali i Zi ka luajtur një rol shumë antishqiptar. Ne e dimë që gjatë atyre viteve të “mjaltit” të demokracisë në Mal të Zi e kur luftohej në Kroaci e në Bosnjë, malazezët i shpërngulën shqiptarët me dhunë. Sot Malësia e Madhe gati se është shpërngulur e tëra në Kanada. Dhe, le se është shpërngulur për fatin e keq, por ata vinin nga Kanadaja me mish e me shpirt të votonin për pavarësinë e Malit të Zi. Dhe kjo e dyfishon tragjedinë. E tragjedia dyfishohej edhe nga politikanët aktualë të Shqipërisë dhe të Kosovës kur thoshin se ndarja e Malit të Zi është fitore e madhe dhe me Serbinë ne do t’i zgjidhim problemet më mirë. Serbia bëri një marrëveshje me bashkësinë evropiane, Mali i Zi le të ndahet, duke e ditur se Mali i Zi nuk mund të jetojë i pavarur prej Serbisë, o në aspektin kulturor, ideologjik, fetar e të gjitha. Ata janë të lidhur shpirtërisht. Ajo ishte vetëm një pavarësi në thonjëza dhe shqiptarët nuk do të kenë asfarë të drejte në atë republikë. Do të humben edhe ato kërkesa të shqiptarëve, do t’iu thuhet: ju keni ministrat në qeveri, por të drejtat e njeriut nuk respektohen kudo. Kanë krijuar edhe këshille që të ankohen kur shkelen të drejtat e njeriut. Por neve na mohohet me shekuj e drejta kombëtare.
Ishte pikërisht Sali Berisha që para asaj kryengritjes popullore në Shqipëri në vitet 1996-1997 e pranoi Maqedoninë pas asfarë kushtesh. Dhe prapë, Sali Berishës i shkon piskama, “pavarësia e Malit të Zi”. Jo rastësisht Besnik Mustafaj deklaron se “pavarësisht statusit të Kosovës dhe marrëdhënieve me Kosovën, ne nuk i prishim marrëdhëniet me Serbinë, i kam premtuar homologut tim Drashkoviq”. Ç’janë këto deklarata tradhtie?! Njeh Maqedoninë pa asnjë kusht, njeh Malin e Zi pa asnjë kusht. Sot në Shqipërinë e Jugut veprojnë më shumë se 100 organizata antishqiptare, dhe në sy të Partisë Demokratike. Nuk ndërhyn. Zhvarrosen shqiptarët, duke i quajtur ushtarë grekë. Nacional-shovinizmi grek tallet me varrezat shqiptare. Dhe qeveria demokratike hesht, për të mos thënë i përkrah.
Na ka mbajtur gjallë Shqipëria e Enver Hoxhës

EPOKA E RE:
A mund të mburret shteti shqiptar me rolin e tij gjatë shekullit që lamë pas në shërbim dhe ndihmë të shqiptarëve të lënë dhunshëm jashtë kufijve të tij?

Zeqiri:
Ajo Shqipëri me 28 mijë km2 që u njoh në Jaltë, ndoqi një politikë shumë të drejtë të problemit shqiptar jashtë atdheut. Ju e dini se në ato situata shumë delikate Shqipëria dërgoi disa qindra profesorë, libra, që të ngritet vetëdija në Kosovë dhe territoret e tjera të shtypura. Ne na ka mbajtur gjallë Shqipëria e Enver Hoxhës. Dolën më vonë partitë politike titiste dhe filluan të merren me prapahistori, duke akuzuar se Shqipëria dhe Enver Hoxha e kanë shitur Kosovën. Por si e shiti ore Enver Hoxha Kosovën kur në vitin 1913 ai kishte vetëm 5 vjet?! Ne mund ta diskutojmë se pse nuk e bashkoi, por tash po dalin dokumentacionet se Enver Hoxha kishte punuar shumë, kur 850 mijë ushtarë në Shqipëri kanë qenë të gatshëm për intervenim ushtarak në territoret shqiptare, duke e ditur se serbët nuk do ta lëshonin Kosovën në mënyrë demokratike. Ata do të bënin treqind komplote të ndryshme vetëm e vetëm ta mbajnë Kosovën territor të tyre.
Sot për sot Shqipëria luan një rol shumë antikosovar. Ja, patët ju Sali Berishën. Pa e pyetur popullin e Kosovës thotë se populli i Kosovës është për pavarësi për Strasburgun. Prej ku këto deklarata ai? Mos bëri referendum në popull ai? Mos pyeti ai se populli i Kosovës nuk qenka për bashkim me Shqipërinë por për Strasburgun? Do të thotë, ne njëherë qenkemi për Stamboll, njëherë për Beograd, tash për Strasburg, por kurrë për Tiranë dhe për bashkim kombëtar.
Unë e pashë se gjatë vizitës së Sali Berishës këtu doli vetëm elita politike titiste dhe i bëri nderime të mëdha. Unë pashë një skenë këtu para Grandit, Bujar Muharremi, përfaqësues i zyrës këtu dhe Sali Berisha i bënë popullit me dorë, dhe populli s’e ngre dorën. Do të thotë populli ka filluar të hetojë se kah është duke e çuar ky palaço politik çështjen shqiptare.

Albin Kurti dhe Lëvizja VETËVENDOSJE! janë duke ia çjerrë maskat UNMIK-ut

EPOKA E RE:
Disa herë gjatë kësaj bisede keni përmendur Lëvizjen VETËVENDOSJE!. A mund të na e bëni një koment më të gjerë rreth kësaj lëvizjeje?

Zeqiri:
Unë kam krijuar Këshillin e Lëvizjes VETËVNDOSJE! në Danimarkë dhe përfaqësoj lëvizjen atje. Jam munduar të shpjegoj se UNMIK-u është një organizatë antidemokratike. UNMIK-u ka organizuar disa palë zgjedhje në Kosovë dhe këto zgjedhje janë mbajtur me lista të mbyllura. Vetë danezët kanë filluar ta kuptojnë se këto janë procese antidemokratike. Hans Hakerupi ka qenë si një mbret në Kosovë. Ka bërë një libër të tij atje, dhe thotë se shqiptarët nuk dinë ç’është demokracia. Jo more, dinë ç’është demokracia, neve na duhet liria. Ne s’kemi liri, pa liri s’ka demokraci, s’ka zhvillim ekonomik, s’ka perspektivë as në aspektin kulturor e as në asnjë lëmi tjetër. Dhe, Albin Kurti dhe Lëvizja VETËVENDOSJE! janë duke ia çjerrë maskat UNMIK-ut. Me këtë gjuhë iu flas danezëve. Dalin serbët dhe zënë rrugën, SHPK-ja dhe TMK-ja nuk kanë të drejtë të intervenojnë. Del në kufi Lëvizja VETËVENDOSJE! për të ndalë Koshtunicën, një kriminel serb, SHPK-ja i sulmon dhe i hapë rrugë Koshtunicës. Këta të SHPK-së, ishin pjesëtarë të UÇK-së, janë pjesëtarë të këtij populli? Pse bënë kështu? Fundi i fundit hidhe atë kapelë, hidhe atë uniformë.
Pastaj, një tjetër gjë që më mundon janë akuzat e disa partive politike se Lëvizja VETËNDESOJE! nuk ka program. Shqiptarët bënë tri luftëra për të drejtën e vetëvendosjes, dhe pikërisht ai është programi shqiptar. Nëse duan partitë politike, ne e kemi programin kombëtar, e kemi programin e Lidhjes së Prizrenit. Nëse nuk duam lëvizje për vetëvendosje atëherë e kapim programin e Lidhjes së Prizrenit. Ata vetëm qesin petulla në ujë. Mundohen të gjejnë vetëm një gabim të vogël të Lëvizjes dhe pastaj të rrahin daullet. Unë e përkrah Lëvizjen VETËVENDOSJE! sepse vërtet është lëvizje qytetare, lëvizje demokratike, lëvizje e cila lufton me argumente, lëvizje qe del me trupin e vet dhe nuk përdor dhunë. Për gjithë këtë tollovi përgjegjësinë e marrin partitë politike. Zëdhënës i popullit realisht është vetëm Lëvizja VETËVENDOSJE!. Vetëm ajo mbron interesin e popullit, sakrifikon trupin e vet në mënyrë që të bëjë diçka në të mirën e popullit.

Intervistoi : Musli Krasniqi

Prishtinë, 14 korrik 2006

INTERVISTË PËR GAZETËN EPOKA E RE (PJESA 1)
Intervistë me Xhemil Zeqirin, veprimtar i çështjes kombëtare në Danimarkë

Zeqiri: Kosova dhe problemi shqiptar është kthyer në vitet ’50-ta
Tani për tani kemi Lëvizjen VETËVENDOSJE!, e cila mundohet të nxjerrë në pah gjendjen, të shpjegojë dhe është duke e shpjeguar mirë masën. Shumë organizata në Danimarkë, Norvegji, Suedi e në vende të tjera, kanë filluar të shohin se çfarë tragjedie po i kanoset Kosovës nëpërmjet UNMIK-ut. Lëvizja VETËVENDOSJE! nuk është aspak kundër OKB-së, por OKB-ja këtu po luan rol të dyfishtë, dhe këtu duhet të koncentrohemi më tepër

Kosova dhe problemi shqiptar është kthyer në vitet ’50-ta, në një gjendje shumë katastrofike, qoftë në pikëpamjen ekonomike, kulturore apo morale. Unë që merrem që 26 vjet më këtë çështje dhe që kam marrëdhënie mjaft të mira me diplomacinë daneze, ata thonë se nuk ka pavarësi për Kosovën. Ata thonë se ka vetëm një autonomi, dhe kësaj autonomie po i thonë pavarësi e kushtëzuar. Kështu thotë në një intervistë për “Epokën e re” veprimtari nga diaspora, Xhemil Zeqiri. I lindur në fshatin Zhelinë të Tetovës, që nga viti 1981 jeton në Danimarkë, ku edhe ka filluar aktivitetin ilegal në shërbim të çështjes kombëtare në radhët e Lëvizjes Popullore të Kosovës (LPK). I rënë në kontakt me shokët e tjerë të ilegales atje, veçmas në Kopenhagë, fillimisht në shpërndarjen e literaturës dhe kasetave që vinin nga Shqipëria, me të cilat mundoheshim t’i sqaronim masës se “nuk jemi jugosllavë”, tani, ai “militon” në radhët e Lëvizjes VETËNVENDOSJE! në Skandinavi.
Kështu filluam aktivitetin në Danimarkë

EPOKA E RE:
z.Zeqiri, Vendi ku jetoni dhe veproni që nga ajo kohë është Danimarka. Cili ishte roli juaj në sensibilizimin e organeve daneze për kauzën shqiptare?

Zeqiri:
Nga viti 1985 erdhi një proces kur filloi një vetëdije te shqiptarët dhe ata filluan të interesohen më shumë. Dhe ne klub nuk kishim. Ishte një klub kur ishte përgjegjës Abdylhalim Kasami (kryetar i atëhershëm i LPK-së për Danimarkë) dhe që dënonin demonstratat e vitit 1981 në ambasadën jugosllave. Mua më dhembte në shpirt se si është e mundshme që të manipulohet populli. Unë atë kohë sakrifikova 120 mijë kruna daneze (sot përafërsisht 20 mijë euro), që të krijohet një klub shqiptar. Asnjëherë nuk kam qenë anëtar i kryesisë së saj. Deri në vitin 1985, kur u krijua shoqata, me shokët e tjerë filluam organizimet edhe në shtetet e tjera, Gjermani, Zvicër, Suedi etj., dhe filluan edhe demonstratat. Shoqata e punëtorëve shqiptarë “Besa” luajti një rol të madh në këtë kohë, dhe të gjitha demonstratat u bënë nga kjo shoqatë. Në këtë kohë kishte edhe një klub tjetër, “jugoklub” që i dënonte kërkesat shqiptare në Kosovë.
Më vonë, unë pashë se në mjetet daneze lobi serb ishte shumë i aftë dhe përvetësonte gazetarët. Ne filluam të intervenojmë nëpërmjet gazetarëve, nëpërmjet shoqatave të ndryshme dhe organizatave për të drejta të njeriut, lidhjes së shkrimtarëve, Pen Klubit Danez, në partitë politike dhe përfaqësuesit e tyre që kishin të bënin me politikën e jashtme, tek ata që ishin përgjegjës për Ballkanin. Filluam kontaktet, filluam t’i furnizojmë me materiale, blinim libra anglisht që kishin të bënin me çështjen shqiptare, ua shpërndaja, fotokopjonim materiale, sillnim gazeta të ndryshme, kaseta etj. E sollëm edhe një film në anglisht, “Kosova today”, që e kishte bërë Shqipëria për demonstratat e marsit ’89 në Kosovë, kur kushtetuta e Kosovës u mor me dhunë nga Serbia. Ky film iu shpërnda të gjitha partive në parlamentin danez, organizatave të ndryshme, radio televizioneve etj. Me krijimin e partive politike shqiptare, u mundova t’i vë në kontakt me partitë daneze, organizatat, gazetarët, dhe vumë kontakte të ngushta. Por, u pa qartë se partitë politike në trojet shqiptare nuk ishin të interesuara që procesin shqiptar ta çonin përpara, por ta stagnojnë.
Partitë politike në Kosovë ranë pre e UNMIK-ut.

EPOKA E RE:
Shtatë vjet pas çlirimit të Kosovës, gjashtë vjet pas përfundimit të luftës në Luginë të Preshevës dhe pesë vjet pas përfundimit asaj në Maqedoni, sa ka ndryshuar qëndrimi perëndimor rreth çështjes shqiptare në Ballkan dhe në ç’kontekst mund të jetë ky ndryshim?

Zeqiri:
Për fat të keq unë nuk mund ta quaj çlirim, sepse nuk shoh çlirim kur një e treta e territorit të Kosovës është nën okupim të dhunshëm dhe enklava serbe, e për fatin e keq këtu ekziston edhe UNMIK-u, dorë e zgjatur e Serbisë. Ne jemi dëshmitarë të kohës se me ligjet që Millosheviqi dhe bashkëpunëtorët e tij i aprovuan në kushtetutën e dhunshme të vitit 1989 kundër shqiptarëve, janë dënuar nëpër gjykata në Kosovë ish-ushtarët e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Nuk mund të them çlirim kur mbi 300 mijë shqiptarë sot vuajnë për kafshatën e bukës, ndërsa përfaqësuesit e UNMIK-ut, siç ishte Hans Hakerupi, i cili sipas informacioneve të mia kishte rrogën më pak se 30 mijë euro në muaj si ministër i Mbrojtjes i Danimarkës. Ai e la luksin atje dhe ma merr mendja se në Kosovë ka marrë dyfishin ose trefishin e rrogës. Dhe, të gjitha këto shpenzime i paguan populli i Kosovës. UNMIK-u është një organizatë antidemokratike që nuk i intereson të zgjidhë problemin e shqiptarëve, por i detyron një klikë politikanësh shqiptarë të futen në dialog pa asnjë perspektivë. Duke e parë këtë rrezik, i jam drejtuar disa herë Havier Solanës dhe qeverisë daneze, se dialog po, por para se të hyjmë në dialog me qeverinë fashiste serbe, e cila ka bërë shumë dëme, t’i kthej të burgosurit që as sot nuk dihet nëse janë gjallë, nuk dihet fati i Ukshin Hotit dhe shokëve të tjerë, kufomat shqiptare, pasurinë e plaçkitur nga Kosova. Fundi i fundit, vetë komuniteti ndërkombëtar duhet ta detyrojë Serbinë të kërkojë falje për atë dhunë dhe terror që ka bërë mbi shqiptarët në njëqind vjetët e fundit. Përkundrazi, partitë politike në Kosovë ranë pre e UNMIK-ut dhe u futën në një dialog të tillë.
Kosova dhe problemi shqiptar është kthyer në vitet ’50-ta

EPOKA E RE:
Dhe prapë, shtatë vjet pas çlirimit të Kosovës, gjashtë vjet pas përfundimit të luftës në Luginë të Preshevës dhe pesë vjet pas përfundimit asaj në Maqedoni, sa është realizuar synimi i shqiptarëve?

Zeqiri:
Po të ishte Fan Noli i madh do të thoshte “zero me xhufkë”. S’kemi asfarë realizimi. Përkundrazi, Kosova dhe problemi shqiptar është kthyer në vitet e ’50-ta, në një gjendje shumë katastrofike, qoftë në pikëpamjen ekonomike, kulturore apo morale. Unë që merrem që 26 vjet më këtë çështje dhe që kam marrëdhënie mjaft të mira me diplomacinë daneze, ata thonë se nuk ka pavarësi për Kosovën. Thonë se ka vetëm një autonomi, dhe kësaj autonomie po i thonë pavarësi e kushtëzuar. Atëherë pse e mashtrojmë popullin?

EPOKA E RE:
A shpresoni ju në një zgjidhje të drejtë të çështjes shqiptare?

Zeqiri:
Tani për tani kemi Lëvizjen VETËVENDOSJE!, e cila mundohet të nxjerrë në pah gjendjen, të shpjegojë dhe është duke e shpjeguar mirë masën. Shumë organizata në Danimarkë, Norvegji, Suedi e në vende të tjera, kanë filluar të shohin se çfarë tragjedie po i kanoset Kosovës nëpërmjet UNMIK-ut. Lëvizja VETËVENDOSJE! nuk është aspak kundër OKB-së, por OKB-ja këtu po luan rol të dyfishtë, dhe këtu duhet të koncentrohemi më tepër.

EPOKA E RE:
Kosova është afër definimit të statusit politik të saj nëpërmjet një procesi negociator ndërmjet Prishtinës dhe Beogradit, e të “sponsorizuar” nga OKB-ja. Cili është gjykimi juaj për rrjedhën e deritashme të këtij procesi?

Zeqiri:
Statusi i Kosovës do të jetë i qartë, do të jetë vetëm ai që e kanë nënshkruar pehlivanët politikë në Rambuje. Kosova ende do të quhet territor i Serbisë derisa të mos ndryshojë Rezoluta 1244 në Kombet e Bashkuara. Të definohet qartë, Kosova është territor i vendësve. Pra, neve na duhet e drejta për vetëvendosje. Dhe ky është program. Kam dëgjuar disa herë të është thënë se Lëvizja VETËVENDOSJE! nuk ka program. Programi për të cilin që njëqind vjet luftojnë shqiptarët është pikërisht ky: pika 1, e drejta për vetëvendosje. Dhe të gjithë shqiptarët duhet të sillen në këtë pikë. Përndryshe, nuk shoh ndonjë perspektivë tjetër, mund të ketë vetëm trazira. Tani bëjnë pazarllëqe, jo Mitrovica, jo decentralizimi. Unë decentralizimin edhe në shtypin danez e kam quajtur kancer për Kosovën që do të na e hajë shpirtin neve shqiptarëve.

Intervistoi : Musli Krasniqi

Prishtinë, 13 korrik 2006